Świerzbowiec u kota. Objawy, leczenie. Nie lekceważ początkowym objawów

Świerzb to choroba pasożytnicza, która wdzięczna nazwa pochodzi od dominującego objawu, czyli świądu. Dawniej był nazywany właśnie świerzbem. Jeżeli nasz czworonożny pupil zaczyna się często drapać oraz nietypowo potrząsać łebkiem, to mogą być pierwszy oznaki, że doszło do zarażenia świerzbowcem.

Warto również wiedzieć, że:

• Świerzb u kota może występować w postaci usznej oraz skórnej,
• Osobniki świerzbowca usznego mogą być widoczne w zewnętrznym przewodzie słuchowym zwierzęcia, jako niewielkie ruchome, białe kropeczki,
• Świerzbowce są ściśle powiązane ze swoim żywicielem, a zwierzęta zarażają się poprzez bezpośredni kontakt. Rzadziej za pośrednictwem misek, legowisko, a nawet zabawek czy przedmiotów do pielęgnacji,
• Świerzbowce kocie potencjalnie mogą wpływać na zdrowie człowieka i go zarazić, ale ryzyko wystąpienia jest bardzo małe, co nie zwalania właściciela pupila od zachowania wszelkich środków ostrożności i leczenia domownika.

Symptomy świerzbu u kota

Świerzb u kociaków może występować w dwóch postaciach: jako świerzb w kanale usznym oraz świerzb skórny. Symptomy świerzbu usznego są spowodowane obecnością pasożytów w kanale słuchowym. Kot zaczyna się często drapać i potrząsać głową, staje się nerwowy i zestresowany, a w jego uszach pojawią się mazista brunatna wydzielina. Zdarza się, że są to suche ciemne łuski, a nawet twarde i cuchnące twory, złożone ze złuszczonego naskórka kanału słuchowego oraz wydzielin pasożytów. Bardzo często chorują na niego koty perskie i brytyjskie.

Przyczyny wystąpienia świerzbu skórnego u kotów

Drugi rodzaj, czyli świerzbowiec skórny żyje na zewnętrznej powierzchni usznej, przy podstawie ucha, na szyi oraz karku. Występuje również na pyszczku oraz łapkach, stopniowo przechodząc na brzuch. Pasożyty świerzbowca drążą w skórze tunele, w których składają jaja, co powoduje łysienie w okolicach ciała. Naskórek się łuszczy i tworzy grube strupy, a także zaczerwieniania skóry. Obecność grudek na skórze powoduje silny świąd, a nawet, w skrajnych przypadkach poważne choroby.

Wystąpienia świerzbu skórnego u kotów

Ten rodzaj choroby świerzbu jest najpopularniejszy wśród kotów, które żyją na wolności oraz u osobników, które są podatne na choroby z powodu obniżonej odporności. U zwierząt nieleczonych pojawiają się przypadku, gdzie dochodzi do znacznego osłabienia organizmy, a nawet do śmierci. Dlatego każdy nietypowy objaw powinien być konsultowany z weterynarzem. Choroby skóry kotów to częste problemy. Poważne komplikacje świerzbowca nie występują często ale nie można lekceważyć życia kota.

Ryzyko zakażenia świerzbem u ludzi

Świerzbowiec bardzo rzadko przenosi się na inne gatunki zwierząt. Przypadki zarażenia u ludzi są wyjątkowe i dotyczą jedynie osób o bardzo niskiej odporności. W takich przypadkach głównym objawem u ludzi jest przyjemne swędzenie. W takim przypadku konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii, który zastosuje odpowiednio dobrane leczenia. Nie warto odkładać i bagatelizować objawów, jeżeli w grę wchodzi zdrowie naszego kota oraz własne.

Zachowanie zainfekowanego kota

Zarażony świerzbowcem kot rozdrapuje wnętrze ucha, czasem aż do krwi. Może również drapać się po zewnętrznej stronie małżowiny. Zwierzę potrząsa głową, próbują wytrzepać zawartość z ucha. Niejednokrotnie trzyma głowę przechyloną w stronę zainfekowanej małżowiny, czasem przytrzymuje ucho opuszczone. Swędzenie z pewnością jest dla pupila bardzo uciążliwe i stresujące. Należy obserwować zwierzę i jego zachowanie. W niektórych przypadkach wydzielina nie występuje w ogóle w małżowinie. Dopiero po bliższych oględzinach, sprowokowanych zachowaniem zwierzęcia może być widoczna.

Skutki nieleczonego świerzbowca u kota

Nieleczona choroba świerzbu znacznie pogorszy komfort życia zwierzęcia. Jego pojawienie się często wiąże się z wystąpieniem infekcji bakteryjnych oraz grzybiczych w obrębie aparatu słuchowego, co zwiększa skłonność do zapaleń. Trzeba pamiętać, że infekcja ucha środkowego może skutkować trwałym uszkodzeniem słuchu, a wewnętrznego może doprowadzić nawet do śmierci zwierzaka. Świerzbowiec sam w sobie nie przynosi tak dramatycznych konsekwencji, ale choroba jest na tyle inwazyjna, że organizm kota sam sobie nie poradzi. Niezbędne jest podjęcie leczenia i przygotowanie odpowiedniej kuracji dla pupila.

Leczenie świerzbowca

• Leczenie miejscowe – W pierwszej fazie należy delikatnie i starannie oczyścić ucho z wszelakich wydzielin. Do zabiegu można wykorzystać wacik kosmetyczny oraz letniej, przegotowanej wody. Trzeba bardzo uważać, aby nie uszkodzić wnętrza ucha kota. Jeżeli istnieją jakiekolwiek przeciwwskazania by podjąć samodzielny zabieg, należy zwrócić się o pomoc do weterynarza. Kolejnym krok, do czystego ucha należy, przy pomocy aplikatora, wprowadzić przepisany lek. Może to być maść lub krople. Nasadę małżowiny trzeba chwilę pomasować, co pomoże równomiernie rozprowadzić specyfik na całej powierzchni. W zależności od przepisanego lekarza, leczenie może potrwać od 2 do 6 tygodni, przy powikłaniach nawet dłużej. Częstotliwość aplikacji leku również zależy od rodzaju i przebiegu świerzbowca,
• Leczenie ogólnoustrojowe – Leczenie polega na podaniu kotu kilku zastrzyków. Ilość jest zależna od postępowania choroby oraz reakcji zwierzęcia na podany lek. Niektórzy lekarze weterynarii łączą tą metodę z leczeniem miejscowym,
• Leczenie zewnętrzne – Do walki z pasożytem stosuje się powszechnie znane i dostępne środki, które są aplikowane na kark zwierzęcia. Metoda bywa łączona z czyszczeniem uszu kota. Najlepsze efekty osiąga we wczesnym stadium choroby, kiedy mamy do czynienia z dorosłymi osobnikami świerzbowca, a nie z jego larwami.

Zaraźliwość wśród zwierząt

Zwierzęta zarażają się bezpośrednio od siebie. Istnieje bardzo dużo prawdopodobieństwo zachorowania wszystkich kotów, żyjących razem w jednym domu. Chorobą świerzbowca zarażane jest około 80 % populacji wolno żyjących kotów.

W trakcie prowadzenia kuracji leczniczej u zwierzęcia należy pamiętać o zapewnieniu komfortu. Sama choroba powoduje wystąpienia stresu. Wizyty u lekarza, podawane leki to czynniki, które dodatkowo mogą wywołać stany nerwowe u kota.