Jak przenosi się wirus HIV? Przyczyny, transmisja, badania, zakażenie i diagnoza

HIV jest wirusem, który uszkadza układ odpornościowy. Tymczasem układ odpornościowy pomaga organizmowi zwalczyć infekcje. Nieleczony HIV infekuje i zabija komórki, które są typem komórki odpornościowej zwanej komórkami T. Z biegiem czasu, ponieważ HIV zabija więcej komórek, organizm jest bardziej podatny na różnego rodzaju infekcje i nowotwory.

Jak przenosi się wirus HIV?

Generalnie HIV przenoszony jest przez płyny ustrojowe, które obejmują:

• Krew, ,
• Sperma
• płyny pochwowe i doodbytnicze,
• mleko matki.

Warto zaznaczyć i uprzedzić, że wirus nie rozprzestrzenia się w powietrzu lub wodzie, ani w wyniku swobodnego kontaktu.

HIV jest stanem trwającym całe życie i obecnie nie ma lekarstwa, chociaż wielu naukowców pracuje nad jego znalezieniem. Jednak dzięki opiece medycznej, w tym terapii zwanej terapią przeciwretrowirusową, możliwe jest leczenie HIV i życie z wirusem przez wiele lat.

Bez leczenia osoba z wirusem HIV może rozwinąć poważny stan zwany AIDS. W tym momencie układ odpornościowy jest zbyt słaby, aby zwalczyć inne choroby i infekcje. Nieleczona, średnia długość życia z AIDS wynosi około 3 lat. Dzięki terapii antyretrowirusowej HIV można dobrze kontrolować, a średnia długość życia może być prawie taka sama jak u osób, które nie zarażały się HIV.

Szacuje się, że około 300 tysięcy Europejczyków oraz ponad milion Amerykanów żyje obecnie z HIV. Z tych osób 1 na 5 nie wie, że mają wirusa. To bardzo groźny wirus, ponieważ może on powodować poważne zmiany w ciele człowieka.

HIV a AIDS?

AIDS jest chorobą, która może rozwinąć się u ludzi z HIV. To najbardziej zaawansowany etap HIV. Ale to, że dana osoba ma HIV, nie oznacza, że rozwinie AIDS.

HIV zabija komórki CD4. Zdrowi dorośli generalnie mają liczbę CD4 od 500 do 1500 na milimetr sześcienny. Osoba z HIV, której liczba CD4 spadnie poniżej 200 na milimetr sześcienny, zostanie zdiagnozowana jako osoba z AIDS.

U danego pacjenta można również zdiagnozować AIDS, jeśli ma HIV i rozwinąć oportunistyczne zakażenie lub raka, co jest rzadkie u osób, które nie mają HIV. Infekcja oportunistyczna, taka jak zapalenie płuc, polega na korzystaniu z wyjątkowej sytuacji, takiej jak HIV do rozwoju obniżenia odporności.

Nieleczony wirus HIV może przejść do AIDS w ciągu dekady. Nie ma lekarstwa na AIDS i bez leczenia, średnia długość życia po diagnozie wynosi około 3 lat, ale o tym już wspomniano wyżej. Może on być krótszy, jeśli dana osoba rozwinie ciężką oportunistyczną chorobę. Jednak leczenie lekami przeciwretrowirusowymi może zapobiegać rozwojowi AIDS.

Jeśli rozwija się AIDS, oznacza to, że układ odpornościowy jest poważnie zagrożony. Jest osłabiony do tego stopnia, że nie może dłużej walczyć z większością chorób i infekcji. To sprawia, że osoba jest podatna na wiele chorób, w tym:

• Zapalenie płuc,
• Gruźlica,
• pleśniawka, grzybica w jamie ustnej lub gardle,
• cytomegalowirus (CMV), rodzaj wirusa opryszczki,
• infekcja grzybicza w mózgu, zapalenie opon mózgowych,
• toksoplazmoza, infekcja mózgu spowodowana przez pasożyta,
• kryptosporydioza, infekcja spowodowana pasożytem jelitowym,
• rak, mięsak i chłoniak.

Skrócona oczekiwana długość życia związana z nieleczoną AIDS nie jest bezpośrednim wynikiem samego syndromu. Jest raczej wynikiem chorób i powikłań wynikających z osłabienia układu odpornościowego przez AIDS.

HIV i AIDS: Jakie jest wspólny mianownik?

Aby rozwinąć AIDS, osoba musi zarazić się wirusem HIV. Ale posiadanie HIV niekoniecznie oznacza, że ktoś rozwinie AIDS. To najważniejsza teza związana z tymi chorobami. Przypadki HIV rozwijają się w trzech etapach:

• etap 1: ostry etap, pierwsze kilka tygodni po transmisji
• etap 2: opóźnienie kliniczne lub stan przewlekły
• etap 3: AIDS

Gdy HIV obniża liczbę komórek CD4, układ odpornościowy słabnie. Typowa liczba dorosłych CD4 wynosi od 500 do 1500 na milimetr sześcienny. Osoba z liczbą poniżej 200 uważana jest za chorą na AIDS.

Jak szybko przypadek HIV rozwija się w fazie przewlekłej, różni się znacznie w zależności od osoby. Bez leczenia może trwać nawet dziesięć lat, zanim przejdzie do AIDS. Dzięki leczeniu może trwać w nieskończoność.

Nie ma lekarstwa na HIV, ale można go kontrolować. Osoby z HIV często mają prawie normalną długość życia z wczesnym leczeniem za pomocą terapii przeciwretrowirusowej. W tym samym kierunku technicznie nie ma lekarstwa na AIDS. Jednak leczenie może zwiększyć liczbę osób z CD4 do punktu, w którym uważa się, że nie mają już AIDS. (Ten punkt jest liczbą 200 lub wyższą.) Leczenie zazwyczaj pomaga w radzeniu sobie z oportunistycznymi infekcjami.

Przyczyny HIV

HIV jest odmianą wirusa, który zaraża afrykańskie szympansy. Naukowcy podejrzewają, że małpi wirus niedoboru odporności (SIV) przedostał się z szympansów na ludzi, kiedy ludzie spożywali zainfekowane mięso szympansa. Wewnątrz populacji ludzkiej wirus zmutował się w coś, co znamy obecnie jako HIV. Prawdopodobnie miało to miejsce już w latach dwudziestych ubiegłego wieku.

W ciągu kilku dziesięcioleci HIV rozprzestrzenił się z człowieka na człowieka w całej Afryce. W końcu wirus przenosi się do innych części świata. Naukowcy po raz pierwszy odkryli HIV w próbce ludzkiej krwi w 1959 roku.

Transmisja wirusa HIV

Każdy może zarażać się wirusem HIV. Wirus jest przenoszony w płynach ustrojowych, które obejmują:

• krew
• sperma
• płyny pochwowe i doodbytnicze
• mleko matki

Niektóre sposoby przenoszenia wirusa HIV z człowieka na człowieka obejmują:

• seks waginalny lub analny – najczęstszą drogę przenoszenia, szczególnie u mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami,
• poprzez dzielenie się igłami, strzykawkami i innymi przedmiotami do wstrzykiwania narkotyków,
• poprzez dzielenie się sprzętem do tatuażu bez sterylizacji,
• podczas ciąży, porodu,
• podczas karmienia piersią,
• poprzez ekspozycję na krew osoby żyjącej z HIV, np. przez igłę.

Wirus może również być przenoszony przez transfuzję krwi lub przeszczep narządu i tkanki. Jednak rygorystyczne testy na obecność HIV wśród dawców krwi, narządów i tkanek zapewniają, że jest to bardzo rzadkie w Stanach Zjednoczonych.

Teoretycznie możliwe, ale uważane za niezwykle rzadkie, że wirus HIV rozprzestrzenia się poprzez:

• seks oralny (tylko w przypadku krwawiących dziąseł lub otwartych ran w jamie ustnej),
• bycie pogryzionym przez osobę z HIV (tylko jeśli ślina jest krwawa lub w jamie ustnej są otwarte rany),
• kontakt między popękaną skórą, ranami lub błonami śluzowymi a krwią osoby żyjącej z HIV.

HIV NIE PRZENOSI SIĘ !

• kontakt ze skórą,
• przytulanie, drżenie rąk lub całowanie,
• powietrze lub woda,
• dzielenie się jedzeniem lub napojami,
• dzielenie toalety, ręczników lub pościeli,
• komary lub inne owady.

Ważne jest, aby pamiętać, że jeśli osoba z HIV jest leczona i ma uporczywie niewykrywalny ładunek wirusa, praktycznie nie jest możliwe przekazanie wirusa innej osobie.

Diagnoza: testy

Do diagnozy HIV można zastosować kilka różnych testów. Pracownicy służby zdrowia określają, który test jest najlepszy dla każdej osoby.

Testy przeciwciał / antygenów

Testy na obecność przeciwciał / antygenów są najczęściej stosowanymi testami. Mogą wykazywać pozytywne wyniki zazwyczaj w ciągu 18-45 dni po tym, jak ktoś początkowo zaraża się wirusem HIV. Testy te sprawdzają krew pod względem przeciwciał i antygenów. Przeciwciało to rodzaj białka, które organizm wytwarza w celu zwalczania infekcji. Z drugiej strony antygen jest częścią wirusa, który aktywuje układ odpornościowy.

Testy przeciwciał

Testy te sprawdzają krew wyłącznie pod kątem obecności przeciwciał. Pomiędzy 23 a 90 dniem po przeniesieniu większość ludzi rozwinie wykrywalne przeciwciała HIV, które można znaleźć we krwi lub ślinie. Testy te są wykonywane przy użyciu testów krwi lub wymazów z jamy ustnej i nie jest konieczne przygotowanie. Niektóre testy dają wyniki w ciągu 30 minut lub mniej i mogą być wykonywane w biurze lub klinice lekarza.