Lordoza – przyczyny, objawy, leczenie

Dlaczego i jak powstaje lordoza?

Kręgosłup człowieka jest unikalny pod wieloma względami i ma unikalny kształt, co odróżnia człowiekowatych od całej reszty ogromnej rodziny ssaków. Chociaż potocznie mówimy, że ktoś ma proste plecy, a inna osoba nie, kręgosłup osiowy każdego człowieka posiada fizjologiczne krzywizny, dzięki którym możliwe jest poruszanie się i wykonywanie poszczególnych czynności. Poszczególne krzywizny ( lordoza szyjna, kifoza piersiowa, lordoza brzuszna i kifoza ogonowa) wykształcają się w pierwszym roku dziecka, zgodnie z jego rozwojem. Pierwsza fizjologiczna krzywizna, lordoza, powstaje kiedy nasz maluszek próbuje swoich sił w unoszeniu główki. Kolejne, w tym lordoza brzuszna kształtuje się, kiedy dziecko uczy się samodzielnie siadać. Dzięki temu, w dorosłym życiu, kręgosłup w rzucie z boku przypomina w przekroju bocznym literę S.

Powstawanie lordozy patologicznej

Skoro już z natury posiadamy lordozy, warto dokładnie określić, jak powstaje i kiedy powinniśmy mówić o lordozie patologicznej. Sama etymologia nazwy jest już ciekawa: ponoć wzięła swój początek od brzuchów bogatych lordów, co rzutowało dość charakterystycznie na ich sylwetkę. O patologicznej lordozie, w odróżnieniu od tej fizjologicznej mówimy w sytuacji, kiedy kręgosłup jest aż nadto wygięty w stronę brzucha. Potocznie tę dolegliwość określa się mianem pleców wklęsłych. Bardzo ważne jest odpowiednio wczesne rozpoznanie oraz rozpoczęcie leczenia, ponieważ nieleczona lordoza nie tylko może przyczynić się do bardzo uciążliwych bólów pleców, ale nawet do trwałego uszkodzenia sylwetki i artretyzmu.

Dlaczego tak się dzieje? W normalnej sytuacji, ciężar ciała jest odpowiednio brany na poszczególne segmenty i dzięki temu, praca całego układu ruchu jest ergonomiczna. W przypadku przodopochylenia tułowia, co będzie miało miejsce w plecach wklęsłych, ciężar zostanie przesunięty, co może zbytnio uciskać struktury kostne i między innymi dyski międzykręgowe. W wyniku nasilających się przeciążeń może dojść do ich uszkodzenia, a następnie rozerwania i wypadnięcia. Wówczas niezbędna staje się interwencja chirurgiczna. Dlatego należy bardzo dbać o postawę i wykonywać wszelkie zalecenia, aby uniknąć najgorszego.

Lordoza: przyczyny

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, dlaczego powstaje lordoza patologiczna, gdyż jest to proces złożony i najczęściej ma na to wpływ kilka czynników. Jedno jest pewne: lordoza nie wykształca się z dnia na dzień, nie obudzimy się nagle pewnego dnia z nienaturalnie wygiętymi plecami. Takie skrzywienie jest następstwem długotrwałego, niekorzystnego działania środowiska albo czynników wewnętrznych. Najczęstszą przyczyną jest długotrwałe utrzymywanie nieprawidłowej postawy ciała, spotęgowane brakiem ruchu.

Czasami sam brak aktywności fizycznej może spowodować zniekształcenia, które nadmiernie obciążają kręgosłup. Jeżeli zauważymy takie zmiany u dziecka, warto porozmawiać z jego nauczycielem kształcenia ruchowego i jeśli to możliwe, zapisać je na zajęcia korekcyjne. Najlepiej by było, gdyby cała grupa dzieci była z podobnym schorzeniem wówczas dobierane ćwiczenia będą w stanie więcej pomóc, niż ćwiczenia zalecanie ogólnie dla całej grupy. Warto też wiedzieć, jakich ćwiczeń należy unikać, aby dodatkowo nie pogłębiać istniejącej już wady. Jeżeli szkoła nie prowadzi zajęć korekcyjnych, warto rozważyć zapisanie dziecka na rehabilitację, która pomoże zahamować rozwój dysfunkcji i pomoże ponownie uzyskać prawidłową sylwetkę ciała.

Bardzo często nadmierna lordoza towarzyszy innej wadzie postawy: nadmiernej kifozie piersiowej, tworząc wadę popularnie zwaną plecami wklęsło-okrągłymi. Taka wada jest bardzo trudna do prowadzenia, gdyż wymaga zarówno korekcji w obu odcinkach bez nadmiernej eksploatacji kolejnego i unikając pogłębiania istniejących już wad.

Czasami przyczyną powstawania lordozy jest wcześniej przebyty uraz, na przykład stawów biodrowych. Wówczas następuje automatyczne nieprawidłowe ułożenie się kończyn względem tułowia, które mogło przemieścić środek ciężkości ciała, przesuwając go w przód.

Inne schorzenia powodujące powstawanie lordozy:

• Krzywica
• Osteoporoza, czyli inaczej zrzeszotowienie kości, choroba dotykająca głównie ludzi starszych
• Dystrofia mięśniowa (dystrofia Duchenne’a), czyli inaczej zanik mięśni, dość charakterystyczny dla młodych chłopców
• Zapalenie krążków międzykręgowych, inaczej popularnie zwanych dysków
• Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa
• Rwa kulszowa, inaczej Ischialgia
• Achondroplazja, prowadząca bezpośrednio do karłowatości
• Kręgozmyk, czyli przemieszczanie się kręgów do przodu
• Gruźlica

Jakie są objawy lordozy?

Najłatwiej jest zauważyć lordozę, gdy stoimy w bieliźnie przed lustrem, albo kiedy możemy pozwolić sobie, aby bliska, zaufana nam osoba spojrzała na nas krytycznym okiem. Dlaczego nie należy robić tego w ubraniu? W zależności od fasonu, możemy uzyskać nieco przekłamany obraz. Ogólnie można zaobserwować u ludzi z lordozą, że mają bardzo wypięte pośladki. Nie musi to od razu świadczyć o lordozie, to może być przodopochylenie miednicy albo taka budowa ciała, jak to mówi się, taka uroda.

Aby mówić o lordozie, należy zaobserwować jeszcze parę rzeczy, aby mieć uzasadnione podejrzenia, by udać się do specjalisty po pomoc. Brzuch człowieka posiadającego nadmiernie wygięty kręgosłup w odcinku lędźwiowym jest bardzo wypięty do przodu, może sprawiać wrażenie balona. W dodatku cały czas odnosi się wrażenie, jakby nadmiernie się prostował, przez co jego plecy są wklęsłe, a na odcinku od pośladków do środkowej linii kręgosłupa tworzy się odwrócona litera c. Bardzo ważnym jest, kiedy chory zgłasza dolegliwości bólowe zlokalizowane w dolnej partii pleców, które świadczą już o przeciążeniach. W zależności od zaawansowania choroby mogą się pojawić:

• Kurcze mięśniowe
• Mrowienie
• Drętwienie kończyn dolnych
• Zaburzenia oddawania moczu i stolca

Lordoza: leczenie

Najczęstszą formą leczenia wybieraną dla pacjentów borykających się z nadmierną, patologiczną lordozą jest rehabilitacja, która ma za zadanie uśmierzyć dolegliwości bólowe, które zgłaszają pacjenci, a także wzmocnić osłabione mięśnie pleców, aby pacjent mógł nieco skorygować wadę, oczywiście na tyle, na ile jest to możliwe. W łagodnych stanach nie stosuje się żadnego leczenia, natomiast w przypadkach bardzo ciężkich koniecznym jest stosowanie gorsetu ortopedycznego, a nawet leczenie chirurgiczne.