Na czym polega anoreksja – objawy, przyczyny, skutki i leczenie

Anoreksja to bardzo poważna choroba związana z zaburzeniami odżywiania. Jej fachowa nazwa to jadłowstręt psychiczny. Związana jest bowiem z psychiką człowieka. W przeważającej części dotyczy kobiet, ale coraz częściej zdarzają się przypadki mężczyzn cierpiących na anoreksję. Poniekąd łączy się ona z innym zaburzeniem odżywiania – bulimią, ale nie wolno ich ze sobą mylić!

Na czym polega anoreksja?

 Anoreksja to świadoma utrata wagi do jej bardzo niskiego poziomu. Chory cały czas myśli, że jest gruby, waży za dużo, wszystkie jego kilogramy są zbędne. Nawet gdy organizm jest już wyniszczony, nie przerywają ciągłego chudnięcia. Wszelkie przytycie lub zmiana kształtu ciała wywołuje załamanie, strach i jeszcze większą niechęć do jedzenia.

Początek zazwyczaj jest niewinny i polega na delikatnym zrzuceniu wagi. Niestety w momencie uzyskania zaplanowanej liczby, chory wciąż widzi w sobie niedoskonałości, które może zlikwidować wyłącznie poprzez zmniejszenie kilogramów. Najpierw odrzuca z diety węglowodany i tłuszcze. Potem składników odżywczych, również tych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania, jest coraz mniej. Każdy posiłek musi mieć odpowiednią liczbę kalorii, im mniejszą tym lepiej. Chcąc uzyskać jeszcze lepsze efekty w krótkim czasie, anorektycy do diety dołączają intensywne ćwiczenia.

Chociaż po pewnym czasie następuje całkowite opadnięcie z sił, chorzy czują się szczęśliwi, że potrafią zapanować nad własnym ciałem i oprzeć się pokusom nadchodzącym z różnych stron. Niestety w rzeczywistości odczuwane szczęście jest strachem przed przytyciem oznaczającym dla takich ludzi utracenie kontroli nad samym sobą.

Objawy

Podstawowy symptom anoreksji to wychudzenie. Jednakże zalicza się do tego także spadek bardzo dużej wagi w krótkim czasie. Grubi ludzie, pomimo, wciąż, posiadania zbędnych kilogramów, mogą zostać zakwalifikowani jako anorektycy. Po prostu zaczęli z o wiele większą wagą początkową, a sama choroba nie zdążyła doprowadzić ich do bardzo chudej sylwetki.
Osoby wychudzone, często starają zakrywać swoje ciało za dużymi ubraniami, by inni nie mogli się zorientować w sytuacji.
Ponadto zainteresowanie jedzeniem wzrasta aż do obsesji na ten temat – jaką kaloryczność mają dane produkty, jaką wartość odżywczą, czym można je zastąpić. Zdarza się, że anorektyk przygotowuje posiłki dla rodziny, a później sam ich nie je twierdząc, że jadł podczas gotowania. Jeśli już je to w samotności. W przypadku towarzyskich spotkań, wyrzuca jedzenie lub stara się je ukryć, chowając np. w rękawach lub kieszeniach.
Wszelkie uwagi dotyczące niejedzenia kończą się furią. W końcu odseparowuje się od otoczenia, spędza czas samemu cały czas ćwicząc. Jeśli na anoreksję cierpi dziewczyna, w pewnym momencie przestaje miesiączkować.
Widocznym, a raczej słyszalnym objawem są też słowa anorektyka. Pomimo bycia chudym, ciągle narzeka na swoją wagę. Mówi o sobie, że jest nieatrakcyjny, gruby i powinien schudnąć.

Przyczyny

Anoreksja nie jest nową chorobą. Mimo to nadal nie udało się wyodrębnić jednoznacznych i wszystkich przyczyn jej powstawania. Jednakże te już znane można podzielić na 4 grupy czynników.

• Psychologiczne – tkwią „w głowie” chorego. Często cierpi on na depresję, przez którą przestaje jeść. Niska samoocena i zaburzenia w odbieraniu samego siebie mogą skończyć się przekonaniem, że zmiana własnego wyglądu i schudnięcie gwarantują mu poprawienie opinii o samym sobie. Zdarza się także, że anoreksja wywołana jest przez społeczeństwo, które będzie twierdzić, nawet jeśli to nieprawda, że ktoś jest gruby tylko po to, aby sprawić mu przykrość. Niestety taki człowiek zaczyna w to wierzyć.
• Genetyka – chociaż może to brzmieć zaskakująco, anoreksję mogą wywoływać także czynniki genetyczne. Wchodzą w to między innymi choroby układu pokarmowego, czy zaburzenia karmienia gdy było się jeszcze niemowlęciem.

• Rodzina i otoczenie – W przypadku problemów rodzinnych, nadopiekuńczości itp. dziecko chcąc zwrócić na siebie uwagę zaczyna chudnąć, aż w pewnym momencie traci nad tym kontrolę. Ponadto zdarza się, że rodzić także cierpi na anoreksję, chociaż się do tego nie przyznaje. Chcąc się do niego zbliżyć, dziecko bierze (zły) przykład kończąc z tą samą chorobą.
• Kultura – poniekąd połączone z czynnikami psychologicznymi. Na świecie, a szczególnie w show biznesie szczupłe kobiety to wyznacznik piękna, są podziwiane i uznawane za idealne. Określa się ich po prostu jako osoby sukcesu. Oczekuje się tego od wszystkich innych, także mężczyzn. Otyłość jest bowiem zła i piętnowana.

Skutki

W efekcie anoreksji u chorego występują niedobory substancji odżywczych. Tkanka tłuszczowa, która w pewien sposób izoluje ciało i pozwala mu utrzymać ciepło, prawie w całości znika. Tętno zwalnia, ciśnienie jest niskie i występują problemy z wypróżnianiem. Osoby młode przestają rosnąć i rozwijać się płciowo. Występują nawet zaniki mózgowe. Organizm staje się odwodniony, przez co nerki nie pracują prawidłowo. Przez zbyt małą ilość potasu rytm pracy serca zostaje zaburzony. Sama miesiączka znika, a hormony nie są produkowane w takim stopniu jak powinny. W skutek tego chory może stać się bezpłodny, a nawet mieć torbiele na jajnikach i/lub nadmierne owłosienie. Niedożywienie równa się obniżonej odporności. Nawet zwykłe przeziębienie może się przez to skończyć śmiercią.

Właśnie z powodu tych skutków, a zwłaszcza ostatniego – śmierci – szybkie wykrycie anoreksji i zapobiegnięcie jej powstaniu jest bardzo ważne.

Anoreksja – dowiedz się więcej
Kliknij i sprawdź ceny!

Leczenie

Anoreksja nie jest chorobą nieuleczalną. Jeśli wykryje się ją wcześnie możliwe jest jej całkowite wyleczenie.

W procesie leczenia powinno się na początek wprowadzić psychiatrę lub psychoterapeutę. W końcu jest to choroba psychiczna i jeśli uda się zmienić nastawienie chorego, połowa pracy już za nim. Do tego, anorektyk powinien być zabrany ze źle oddziałującego na niego środowiska, nawet jeśli jest to rodzina. Następnie, pomiędzy sesjami terapeutycznymi otrzymywać wiedzę na temat racjonalnego odżywiania.

Ważne jest, aby nie zmuszać chorego do jedzenia. Może skończyć się to jeszcze większymi problemami psychicznymi, a także bulimią.

Niestety zdarzają się też przypadki gdy anoreksję wykryto zbyt późno. W takich sytuacjach lekarze mogą jedynie podawać środki przeciwbólowe i starać się przedłużyć życie, jak tylko mogą.