Chłoniak – objawy, przyczyny, czynniki ryzyka i leczenie

Chłoniak jest rodzajem nowotworu układu limfatycznego. Wpływa on na funkcjonowanie i pracę białych krwinek zwanych limfocytami. Wpływa na rodzaj białych krwinek zwanych limfocytami. Pomagają one zwalczać choroby, które atakują organizm człowieka. Odgrywają ważną rolę w układzie odpornościowym.Ten rodzaj raka zaczyna się w białych ciałkach krwi lub limfocytach. Związku z tym, że jest on obecny w krwioobiegu, może rozprzestrzeniać się lub dawać przerzuty różnym częściom ciała.

Chłoniak może występować w każdym wieku, ale jest jedną z najczęstszych przyczyn raka u dzieci i młodych ludzi w wieku od 15 do 24 lat. W większości przypadków jest on wyleczalny.

Informacje w pigułce

• Chłoniak jest nowotworem węzłów chłonnych i układu limfatycznego.
• Dwa główne typy to typu T oraz typ B – najbardziej popularny.
• Głównym objawem jest zwykle: powiększenie węzłów chłonnych, które nie ustępuje, jak zwykle po przechodzonej infekcji.
• Nie ma sposobu, aby zapobiec rozwoju chłoniaka, ale wskaźniki przeżycia po leczeniu są dobre.

Objawy

Objawy chłoniaka są podobne do chorób takich jak choroby wirusowe i przeziębienie, ale trwają dłużej niż można się było spodziewać.

Niektóre osoby nie będą miały żadnych objawów, ale niektóre mogą zauważyć obrzęk węzłów chłonnych. Są one rozmieszczone na całym ciele, często w szyi, pachwinie, brzuchu lub pod pachami.

Obrzęki są zwykle bezbolesne, ale ból może wystąpić, gdy powiększone gruczoły naciskają na narządy, kości i inne struktury. Bardzo często symptomy chłoniak są mylone z objawem bólu pleców.

Węzły chłonne mogą puchnąć podczas różnych infekcji, takich jak przeziębienie, ale w chłoniaku obrzęk nie znika. Ból towarzyszy obrzękowi, jeśli jest spowodowany infekcją.

Niestety, nakładanie się objawów może prowadzić do błędnej diagnozy. Jakikolwiek, niepokojący obrzęk gruczołów powinien być przesłanką wartą zweryfikowania u lekarza.

Inne objawy obu typów chłoniaka mogą obejmować:

• Przewlekła gorączka bez aktywnej infekcji,
• nocne poty, gorączka i dreszcze,
• utrata masy ciała i utrata apetytu,
• swędzenie ciała,
• uporczywe zmęczenie lub brak energii,
• ból w węzłach chłonnych po wypiciu alkoholu.

 Dodatkowe objawy, które mogą wskazywać na chłoniaka nieziarniczego obejmują:

• uporczywy kaszel,
• duszność,
• ból lub obrzęk brzucha.

Ból, osłabienie, paraliż lub inne zaburzenie czucia mogą wystąpić, gdy powiększony węzeł chłonny naciska na nerwy rdzeniowe lub rdzeń kręgowy.

Chłoniak może się szybko rozprzestrzeniać z węzłów chłonnych do innych części ciała poprzez układ limfatyczny. W miarę rozprzestrzeniania się nowotworowych limfocytów w inne tkanki, zdolność organizmu do zwalczania infekcji słabnie.

Przyczyny

Nowotwór pojawia się, gdy dochodzi do niekontrolowanego wzrostu nieprawidłowych komórek, które rozwijają się i rozprzestrzeniają. Normalnie funkcjonujący system likwiduje te komórki.

Tkanka limfatyczna jest połączona z całym ciałem. Jeśli komórki nowotworowe rozwiną się w układzie limfatycznym, mogą łatwo przenosić się z pierwotnego miejsca do innych tkanek i narządów, w tym także poza układem. Chłoniak najczęściej rozprzestrzenia się na wątrobę, szpik kostny lub płuca. W ziarnicy złośliwej nowotwór zazwyczaj atakuje jeden węzeł chłonny po drugim.

W przypadku chłoniaka nieziarniczego nowotwory mogą powstawać w różnych węzłach chłonnych, pomijając pozostałe. Dokładnie, co powoduje chłoniaka jest niejasne, ale istnieją pewne czynniki ryzyka.

Czynniki ryzyka

Dwa różne typy chłoniaka mają różne czynniki ryzyka.

Chłoniak nieziarniczy

Czynniki ryzyka dla chłoniaka nieziarniczego obejmują :

• Wiek: Większość chłoniaków występuje u osób w wieku powyżej 60 roku życia, ale niektóre typy częściej atakują dzieci i młodych ludzi.
• Płeć: niektóre typy są bardziej prawdopodobne u kobiet, inne częściej u mężczyzn.
• Pochodzenie etniczne i lokalizacja: osoby rasy białej są mniej narażone na rozwój chłoniak.
• Chemikalia i promieniowanie: Promieniowanie jądrowe i niektóre chemikalia stosowane w rolnictwie zwiększają ryzyko powstania chłoniak nieziarniczego.
• Niedobór odporności: osoba z osłabionym układem odpornościowym jest bardziej zagrożona. Może to być spowodowane np. HIV lub AIDS bądź też lekami stosowanymi po przeszczepie narządu.
• Choroba autoimmunologiczna: reumatoidalne zapalenie stawów czy celiakia.
• Zakażenie: Niektóre wirusowe i bakteryjne infekcje, które przekształcają limfocyty zwiększają ryzyko, np. wirus Epsteina-Barra, który powoduje mononukleozę gruczołową .
• Implanty piersi: mogą powodować anaplastyczny chłoniak wielkokomórkowy w tkance piersi.
• Masa ciała i dieta: otyłość ma związek z rozwojem chłoniak.

Ziarnica złośliwa

Czynniki ryzyka chłoniak złośliwego obejmują:

• Infekcyjna mononukleoza: Zakażenie to może powodować mononukleozę, co zwiększa ryzyko wystąpienia chłoniaka.
• Wiek: osoby w wieku od 20 do 30 lat i osoby w wieku powyżej 55 lat są bardziej zagrożone
• Płeć: Jest nieco bardziej powszechny u mężczyzn.
• Lokalizacja: chłoniak Hodgkina występuje najczęściej w USA, Kanadzie i Europie Północnej. Najmniej powszechny jest w Azji.
• Genetyka: występowanie chłoniak u jednego z krewnych zwiększa ryzyko powstania u innych członków rodziny.
• Zamożność: Ludzie o wyższym statusie społeczno-ekonomicznym są bardziej zagrożeni
• Zakażenie HIV: choroba ta osłabia układ odpornościowy, przez co zwiększa   ryzyko wystąpienia chłoniaka.

Leczenie

Rodzaj leczenia zależy od typu posiadanego chłoniak. Niestety, złośliwe chłoniaki są ciężkie do wyleczenia, ale można skorzystać ze standardowych sposobów leczenia. Niestabilny lub wolno rosnący chłoniak może wymagać tylko obserwacji. Jeśli leczenie jest konieczne, może to obejmować:

• Terapię biologiczną: stymuluje układ odpornościowy do atakowania komórek rakowych poprzez wstawianie żywych mikroorganizmów do organizmu.
• Terapię przeciwciałami: przeciwciała syntetyczne są wprowadzane do krwioobiegu w celu zwalczania antygenów nowotworowych.
• Chemioterapię: to agresywne leczenie farmakologiczne służące do zabijania komórek nowotworowych.
• Radioimmunoterapię: dostarcza ona wysoko radioaktywnych dawek bezpośrednio do rakowych komórek B i komórek T, w celu ich zniszczenia.
• Radioterapię: służy do skupienia się na małych obszarach raka.
• Przeszczep komórek macierzystych: może przywrócić uszkodzony szpik kostny po chemioterapii wysokimi dawkami lub radioterapii .
• Sterydy: mogą być wstrzykiwane w celu leczenia chłoniaka.
• Zabieg chirurgiczny: można go użyć do usunięcia śledziony lub innych narządów po rozprzestrzenianiu się chłoniak, czyli gdy w organizmie wykryto przerzuty.