Angina ropna – przyczyny, objawy, sposoby leczenia

0 130
5/5 - (5 votes)

Angina ropna to powszechne zaburzenie dotykające zarówno dzieci, jak i osoby dorosłe. Jakie są objawy niniejszego zaburzenia i jak sobie z nimi radzić? Odpowiedzi na te oraz inne pytania znajdziesz w dalszej części artykułu.

Angina ropna to ostre zapalenia gardła oraz migdałków, obok których pojawiają się silny ból oraz wysięk ropny zlokalizowany na migdałkach podniebiennych. Ponadto, pacjentom w przebiegu niniejszej choroby towarzyszy wysoka gorączka oraz ogólne osłabienie organizmu. Ze względu na stosunkowo wysokie ryzyko wystąpienia powikłań, angina ropna wymaga zastosowania natychmiastowego leczenia.

Angina ropna – czym jest?

Angina ropna to bakteryjne zapalenie błony śluzowej gardła oraz migdałków, za które odpowiadają najczęściej paciorkowce, a w dalszej kolejności bakterie escherichia coli oraz haemophilus influenzae. W przebiegu niniejszej choroby najczęściej mamy do czynienia z pojawieniem się charakterystycznego, ropnego nalotu na migdałkach oraz śluzówce gardła.

Jak można się nią zarazić?

Angina ropna jest chorobą przenoszoną drogą kropelkową. Dlatego też, w trakcie jej trwania chory powinien przebywać w odosobnieniu, aby nie zarażać osób ze swojego najbliższego otoczenia. Najwięcej przypadków zachorowań na anginę odnotowuje się w miesiącach jesiennych oraz zimowych.

Angina ropna – przyczyny choroby

Za rozwój anginy ropnej najczęściej odpowiadają bakterie z grupy paciorkowców beta-hemolizujących (wówczas mamy do czynienia z anginą paciorkowcową). Inne bakterie, które również mogą przyczyniać się do wywołania objawów niniejszej choroby to miedzy innymi escherichia coli oraz haemophilus influenzae. Jednakże, jeżeli w przebiegu anginy u pacjenta pojawią się objawy wieloogniskowe, możemy mieć podejrzenie, że za rozwój choroby odpowiedzialne są inne zaburzenia o charakterze ogólnoustrojowym. Dodatkowo, jeżeli u pacjenta pojawiają się takie objawy jak: opuchlizna i zaczerwienienie migdałków, wyraźne zaczerwienienie i ból gardła oraz skąpa obecność wydzieliny ropnej, możemy wysnuć podejrzenie, iż za wywołanie powyższych symptomów odpowiedzialne są czynniki wirusowe. Jednakże, w takim przypadku nie będziemy mieli do czynienia z anginą ropną, a jedynie z ostrym zapaleniem gardła.

Czynniki ryzyka

Wśród najpowszechniejszych czynników ryzyka, związanych z występowaniem anginy ropnej, możemy wyróżnić:

  • Wiek – szczególnie dzieci w wieku szkolnym narażone są na kontakt z bakteriami odpowiedzialnymi za wywołanie objawów niniejszej choroby;
  • Kontakt z osobą zarażoną – przebywanie w bliskim otoczeniu osoby będącej nosicielem bakterii odpowiedzialnej za wywoływanie objawów niniejszej choroby jest najczęstszą przyczyna zarażenia;
  • Nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu odpornościowego – ogólny spadek odporności związany obecnością określonej choroby autoimmunologicznej lub zmianą dotychczasowego stylu życia, może stanowić przyczynę zarażenia anginą ropną.

Angina ropna – objawy zaburzenia

Objawy niniejszej choroby są bardzo charakterystyczne i trudno je pomylić z symptomami innych zaburzeń. Czynnikiem różnicującym jest przede wszystkim obecność ropnego nalotu zlokalizowanego w obrębie migdałków oraz śluzówki gardła. Jednakże, pacjentom w przebiegu anginy ropnej towarzyszą również inne objawy, takie jak:

  • Silny ból gardła, który w znacznym stopniu utrudnia przełykanie pokarmów, a nawet samej śliny;
  • Problemy ze swobodnym oddychaniem, związane z wyraźnym obrzękiem migdałków;
  • Wysoka temperatura ciała, nawet do 40oC;
  • Dreszcze oraz silne bóle głowy;
  • Silne dolegliwości bólowe obejmujące stawy oraz kości;
  • Bóle w obrębie węzłów chłonnych oraz uszu;
  • Bóle brzucha, mdłości oraz wymioty;
  • Obecność przykrego zapachu z ust;
  • Ogólne osłabienie organizmu oraz utrata apetytu.

Diagnoza i rozpoznanie

Anginę ropną najczęściej rozpoznaje lekarz pierwszego kontaktu na podstawie zebranego wywiadu oraz badania przedmiotowego. W niektórych przypadkach, na przykład wtedy, gdy lekarz chce określić rodzaj bakterii odpowiedzialnej za wywołanie objawów niniejszej choroby, z gardła chorego pobiera się wymaz, który dalej trafia do laboratorium. Dzięki temu badaniu możliwe jest również ustalenie antybiogramu chorego, który jednoznacznie określa wrażliwość poszczególnych bakterii na działanie konkretnych antybiotyków.

Angina ropna a angina wirusowa

Chociaż określenie „angina wirusowa” z założenia jest błędne, często zdarza się, iż spotykamy się z taką diagnozą. Dzieję się tak, gdy lekarz prowadzący posiada pewne trudności z określeniem jednoznacznej przyczyny zaburzenia. Obecność ropnego nalotu, mimo iż w większości przypadków jest objawem różnicującym, nie może stanowić wykluczenia wirusowego charakteru choroby. W takim przypadku z pomocą przychodzi punktowa skala Centora, która zakłada przydzielenie 1 punktu za występowanie każdego z poniższych objawów:

  • Obecność gorączki powyżej 38oC;
  • Brak kaszlu;
  • Wyraźne powiększenie szyjnych węzłów chłonnych;
  • Obecność wysięku ropnego zlokalizowanego na obrzękniętych migdałkach podniebiennych;
  • Wiek pacjenta (między 3 a 14 rokiem życia).

W przypadku uzyskania 4 punktów oraz występowania nasilonych objawów ostrego zapalenia gardła i migdałków – pacjent wymaga leczenia przy pomocy antybiotyków;

W przypadku uzyskania 2/3 punktów – konieczne jest przeprowadzenie dalszej diagnostyki, polegającej najczęściej na pobraniu wymazu z gardła chorego;

W przypadku uzyskania 0/1 punktów – u pacjenta stosuje się leczenie objawowe polegające najczęściej na podaniu leków przeciwzapalnych oraz przeciwbólowych.

Angina ropna – sposoby leczenia

W sytuacji, w której dochodzi do rozpoznania anginy ropnej wymagane jest zastosowanie leczenia przy pomocy określonych antybiotyków. Wówczas zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci, które przekroczyły już wagę 40 kilogramów, podaje się fenoksymetylopenicylinę w dawce nieprzekraczającej 2-3 ml na dobę. Wskazaną antybiotykoterapię stosuje się w okresie nie dłuższym niż 10 dni. Jednakże, w przypadku dzieci, których masa ciała nie przekroczyła jeszcze 40 kilogramów, stosuje się ten sam lek tylko w zmniejszonych dawkach. W przypadkach, w których lekarz ma wątpliwości co do przestrzegania przez pacjenta zaleceń terapeutycznych, wskazane jest domięśniowe podawanie penicyliny benzatynowej przez okres 10 dni. Ponadto, w sytuacji, w której pacjent wykazuje szczególną nadwrażliwość na jedną z podanych wyżej substancji, zaleca się stosowanie antybiotyków nowej generacji.

W przebiegu anginy ropnej pacjentom zaleca się również przyjmowanie leków, które mają za zadanie złagodzić występowanie charakterystycznych objawów. Dlatego też, w czasie trwania niniejszej choroby należy:

  • Spożywać duże ilości płynów (szczególnie w stanach podwyższonej temperatury ciała);
  • Pozostawać w łóżku, aż do czasu ustąpienia gorączki oraz silnych objawów bólowych;
  • Przyjmować określone środki farmaceutyczne przeznaczonych do ssania;
  • Odizolować chorego na okres 24 godzin od momentu przyjęcie pierwszej dawki antybiotyku.

Angina ropna – możliwe powikłania

W przebiegu anginy ropnej niezwykle ważne jest jak najszybsze rozpoznanie objawów choroby oraz zastosowanie odpowiedniej formy leczenia. Błędna diagnoza oraz niestosowanie się do wskazań lekarza prowadzącego może skutkować pojawieniem się groźnych dla naszego zdrowia powikłań.

Wśród najczęściej występujących powikłań niniejszej choroby możemy wyróżnić:

  • Ropień zagardłowy – objawiający się bolesnością szyi podczas ruchów głową, uwypukleniem bocznej ściany gardła, szczękościskiem, dusznością, zaburzeniami drożności nosa oraz wysoką gorączką z towarzyszącymi dreszczami;
  • Zapalenie ucha środkowego – objawiające się silnym bólem ucha, wysoką gorączką oraz szumami słyszalnymi w chorym uchu.

W niektórych przypadkach nieleczona angina ropna może doprowadzić również do rozwoju:

  • Gorączki reumatycznej;
  • Kłębuszkowego zapalenia nerek; oraz
  • Zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.

Powikłania związane z przebiegiem anginy występują najczęściej u najmłodszych pacjentów. Dlatego też, tak ważne jest przeprowadzenie jak najszybszej konsultacji w gabinecie specjalisty już w momencie wystąpienia pierwszych objawów choroby.

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.